قدیم ها چهارشنبه سوری ، چهارشنبه سوری بود برای خودش !

کدام بهتره؟ راستش را بگو؟

 آخ کاش می شد برگردیم عقب!

بوته افروزی:

 رسم بود که پیش از پریدن آفتاب، هر خانواده بوته‌های خار و گزنی را که از پیش فراهم کرده‌اند روی بام یا زمین حیاط خانه کپه می‌کنند و با غروب آفتاب و نیم تاریک‌شدن آسمان، زن و مرد و پیر و جوان گرد هم جمع می‌شوند و بوته‌ها را آتش می‌زنند. در این هنگام از بزرگ تا کوچک هر کدام 3 بار از روی بوته‌های افروخته می‌پرند، تا ضعف و زردی ناشی از بیماری و غم و محنت را از خود بزدایند و سلامت و سرخی و شادی به هستی خود ببخشند

زردی من از تو ، سرخی تو از من 

غم برو شادی بیا ، محنت برو روزی بیا

(امروزه میتونیم از جعبه ی میوه٬جعبه های رایانه و ماکروفر و وسیله های برقی دیگه استفاده کنیم٬واجب نکرده بریم خار جمع کنیم)

مراسم کوزه شکنی:

مردم پس از آتش افروزی مقداری زغال به نشانه سیاه بختی،کمی نمک به علامت شور چشمی، و یکی سکه دهشاهی به نشانه تنگدستی در کوزه ای سفالین  می اندازند و هر یک از افراد خانواده یک بار کوزه را دور سر خود می چرخاند و آخرین نفر ، کوزه را بر سر بام خانه می برد و آن را به کوچه پرتاب می کند و می گوید: «درد و بلای خانه را ریختم  به توی کوچه» و باور دارند که با دور افکندن کوزه، تیره بختی، شور بختی و تنگدستی را از خانه و خانواده دور می کنند.

(امروزه میتونیم از گلدون کریستال مامان عزیزمون استفاده کنیم)

فال گوش نشینی:

زنان و دخترانی که شوق ازدواج کردن دارند، یا آرزوی زیارت و مسافرت، غروب شب چهارشنبه نیت می کنند و از خانه بیرون می روند و در سر گذر یا سر چهارسو می ایستند و گوش به صحبت رهگذران می سپارند و به نیک و بد گفتن و تلخ و شیرین صحبت کردن رهگذران تفال می زنند. اگر سخنان دلنشین و شاد از رهگذران بشنوند، برآمدن حاجتو آرزوی خود را برآورده می پندارند. ولی اگر سخنان تلخ و اندوه زا بشنوند، رسیدن به مراد و آرزو را در سال نو ممکن نخواهند دانست.

(امروزه میتونیم بریم توی چت روم با صدا٬اگه حرفای خوب شنیدیم که خوب به سلامتی و میمنت!نشنیدیم هم خدا بزرگه!)

قاشق زنی:

زنان و دختران آرزومند و حاجت دار، قاشقی با کاسه ای مسین برمی دارند و شب هنگام در کوچه و گذر راه می افتند و در برابر هفت خانه می ایستند و بی آنکه حرفی بزنند پی در پی قاشق را بر کاسه می زنند. صاحب خانه که می داند قاشق زنان نذر و حاجتی دارند، شیرینی یا آجیل، برنج یا بنشن و یا مبلغی پول در کاسه های آنان می گذارد. اگر قاشق زنان در قاشق زنی چیزی به دست نیاورند، از برآمدن آرزو و حاجت خود ناامید خواهند شد. گاه مردان به ویژه جوانان، چادری بر سر می اندازند و برای خوشمزگی و تفریح به قاشق زنی در خانه های دوست و آشنا و نامزدان خود می روند

(الان میتونیم از یه قاشق دالتون با ماهیتابه رژیمی دسینی استفاده کنیم٬آقایون هم یه شال بندازن رو سرشون کفایت میکنه)

آش چهارشنبه سوری:

خانواده هایی که بیمار یا حاجتی داشتند برای برآمدن حاجت و بهبود یافتن بیمارشان نذر می کردند و در شب چهارشنبه آخر سال «آش ابودردا» یا «آش بیمار» می پختند و آن را اندکی به بیمار می خوراندند و بقیه را هم در میان فقرا پخش می کردند.

(خیلی هم خوب)

تقسیم آجیل چهارشنبه سوری:

زنانی که نذر و نیازی می کردند در شب چهارشنبه آخر سال، آجیل هفت مغز به نام «آجیل چهارشنبه سوری» از دکان رو به قبله می خریدند و پاک می کردند و میان خویش و آشنا پخش می کردند و می خوردند.